Σε μια εποχή που οι «πλούσιοι» (με ή χωρίς εισαγωγικά) του πλανήτη , βρίσκονται στο στόχαστρο, και μάλιστα από πολλούς θεωρούνται υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση , στην Ελλάδα , τη χώρα του σοσιαλιστικού λαϊκισμού , δε θα μπορούσαμε παρά να βρισκόμαστε στην πρωτοπορία της νέας ιδεολογικής μόδας ! Πέρσι, η κυβέρνηση της «φιλελεύθερης» Νέας Δημοκρατίας, επέβαλε έκτακτη εισφορά στα υψηλά εισοδήματα. Φέτος, το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ προχώρησε στην έκτακτη φορολόγηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών, ενώ τη λυπητερή θα την πληρώσουν και οι ιδιοκτήτες ακινήτων εφόσον η περιουσία τους υπερβαίνει σε αντικειμενική αξία τα 400.000 ευρώ. Μάλιστα σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Βήματος», η έκτακτη φορολόγηση στα υψηλά εισοδήματα πρόκειται να γίνει μόνιμη. Και αυτό γιατί στον διάλογο για τις αλλαγές στο φορολογικό σύστημα θα διατυπωθεί η πρόταση για την καθιέρωση ανώτατου συντελεστή φορολογίας 45% για όλα τα εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ ετησίως αντί του 40% που ισχύει σήμερα. Προτού, φουσκώσουμε όμως από εθνική υπερηφάνεια, για την … «κοινωνικά ευαίσθητη» πολιτική των κυβερνήσεών μας, ας δούμε τι αποτελέσματα φαίνεται να έχουν παρόμοια μέτρα στην , πάλαι πότε, φιλελεύθερη Γηραιά Αλβιώνα.
Ήταν τον περασμένο Απρίλιο όταν ο Υπουργός Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου , Άλιστερ Ντάρλινγκ, με μια κίνηση που θύμιζε το ένδοξο σοσιαλιστικό παρελθόν του κόμματός του, ανακοίνωσε πως η φορολογία στα εισοδήματα άνω των 150.000 λιρών θα αυξηθεί από το 40% στο 50%. Η απόφαση αυτή ήταν εξαιρετικά δημοφιλής τόσο στα ΜΜΕ όσο και στην κοινή γνώμη. Ακόμη και οι Συντηρητικοί του Ντεϊβιντ Κάμερον ανακοίνωσαν πως δεν πρόκειται να μειώσουν τη φορολογία τα προσεχή χρόνια, λόγω της άσχημης κατάστασης των δημόσιων οικονομικών. Για πολλούς αναλυτές , αυτή η απόφαση της κυβέρνησης Μπράουν σήμανε και το τέλος της «φιλελεύθερης εποχής» που άρχισε με τις μεταρρυθμίσεις της Θάτσερ τη δεκαετία του ’80 και οδήγησε στην ανάδειξη του Λονδίνου σε παγκόσμιο οικονομικό κέντρο. Από τον Απρίλιο του 2010, που θα ισχύσει η νέα φορολογία η Μ. Βρετανία θα έχει το μεγαλύτερο συντελεστή στα υψηλά εισοδήματα σε σχέση με όλους τους ανταγωνιστές της. Στην κομμουνιστική Κίνα, στη Γερμανία και στην Αυστραλία φτάνει το 45%, στην Ιταλία 43%, στην Ιρλανδία 41% , στη Γαλλία 40% και στις Η.Π.Α 35%.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα πράγματα συνήθως δεν εξελίσσονται σύμφωνα με τις φιλόδοξες ασκήσεις επί χάρτου των μαθητευόμενων μάγων , που τυχαίνει να μας κυβερνούν . Από τον Απρίλιο, δεν περνάει εβδομάδα που κάποια εταιρεία ή κάποιος εύπορος ιδιώτης να μην ανακοινώσει την απόφαση του ή τα σχέδια του να εγκαταλείψει τη Μ. Βρετανία λόγω της υψηλής φορολογίας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Daily Telegraph», hedge funds που διαχειρίζονται κεφάλαια ύψους 10 δισεκατομμυρίων λιρών μεταφέρθηκαν τον τελευταίο χρόνο στην Ελβετία ενώ σύμφωνα με πληροφορίες 48 άλλες παρόμοιες εταιρίες σκέφτονται να μεταφέρουν την έδρα τους. Η avant garde καλλιτέχνης Tracey Amin ανακοίνωσε τον προηγούμενο μήνα την απόφαση της να μετακομίσει στη Γαλλία επειδή οι φόροι στη Μ.Βρετανία είναι πολύ υψηλοί και «δεν υπάρχουν κίνητρα για να δουλέψεις σκληρά» . Ο , βραβευμένος με Όσκαρ, Βρετανός ηθοποιός Michael Caine απείλησε πως θα επιστρέψει στην Αμερική, προσθέτοντας με οργή : «Έχουμε 3.5 εκατομμύρια δικαιούχους επιδομάτων, και εγώ που είμαι 76 χρονών, δουλεύω από τις 6 το πρωί για να τους συντηρήσω . Ας στρωθούν όλοι στη δουλειά, , ώστε να εξοικονομήσουμε κάποια δισεκατομμύρια και να μπορέσουμε να μειώσουμε τους φόρους». Ο Guy Hands,πρόεδρος της εταιρίας Terra Firma, πούλησε το σπίτι του στο Λονδίνο και μετακινήθηκε στο φορολογικό παράδεισο της νήσου Guernsey ενώ ο πολυεκατομμυριούχος μαικήνας των τεχνών David Landau , επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, την Ιταλία. Ο Huge Osmond που έχει συγκεντρώσει περιουσία 350 εκατομμυρίων λιρών , από επιχειρήσεις όπως η Pizza Express ,δήλωσε πως «Οι πολίτες ερευνούν τις δυνατότητες να μετακινηθούν σε μέρη όπως το Μονακό, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να καταλάβει, ότι μπορούμε να λειτουργήσουμε και από άλλη έδρα .»
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως η τάση φυγής θα γίνει πιο έντονη, όσο πλησιάζει ο Απρίλιος του 2010, οπότε και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται οι νέοι φορολογικοί συντελεστές. Το παράδοξο είναι πως η βρετανική κυβέρνηση ευελπιστεί να συγκεντρώσει μόλις, 2,4 δισεκατομμύρια λίρες από το νέο μέτρο, ποσό που είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο έλλειμμα των 175 δισεκατομμυρίων λιρών! Aπό την άλλη , σύμφωνα με εκτιμήσεις, η αυξημένη φορολογία προβλέπεται πως θα διώξει από τη χώρα το λιγότερο 25.000 ανθρώπους, θα ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή και στο τέλος όχι μόνο δε θα φέρει, αλλά και θα στοιχίσει χρήματα στα δημόσια ταμεία.
Ο Δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, είναι από τους λίγους πολιτικούς που προτείνει την άμεση επαναφορά της φορολογίας στο 40% . Σε ένα άρθρο του στον « Daily Telegraph» που θα μπορούσε να γραφτεί και για την ελληνική πραγματικότητα, επισημαίνει πως η απόφαση της κυβέρνησης Μπράουν « δεν έχει καμιά σχέση με τις ανάγκες της οικονομίας. Είναι καθαρά πολιτική πράξη.» Ο Τζόνσον κατηγορεί την κυβέρνηση πως βάζει τα πιο παραγωγικά μέλη της κοινωνίας να πληρώσουν την κυβερνητική κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών. «Η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τις υψηλές μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου.», γράφει «Ο μέσος δημόσιος υπάλληλος κερδίζει σήμερα 74 λίρες περισσότερες την εβδομάδα, σε σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, με καλύτερη μάλιστα σύνταξη και πολλά επιδόματα» Και καταλήγει «Οι Εργατικοί θέλουν να παρουσιάσουν όσους αντιτίθενται στη νέα φορολογία σαν απερίσκεπτους υπερασπιστές των πλούσιων. Δεν είμαστε. Οι πραγματικά πλούσιοι θα προσλάβουν έναν πιο ικανό λογιστή ή θα μεταφερθούν στη Ζυρίχη. Αυτό που θέλουμε να προστατεύσουμε είναι το επιχειρηματικό πνεύμα που ήταν τόσο ζωτικό για την θεαματική ανάπτυξη της χώρας μας τα τελευταία 25 χρόνια, μια ανάπτυξη που βοήθησε εν τέλει όλα τα κοινωνικά στρώματα»
Η Ελλάδα βέβαια δεν έχει κάποιο οικονομικό θαύμα για να υπερασπιστεί . Όσο για το «επιχειρηματικό πνεύμα», αυτό είναι κλινικά νεκρό εδώ και πολλά χρόνια, χάρη στην πολιτική του μεγάλου και σπάταλου κράτους που ακολούθησαν όλοι οι πολιτικοί μας από την Μεταπολίτευση και μετά. Υπάρχουν όμως ακόμη κάποιοι Έλληνες που δουλεύουν σκληρά και προσπαθούν για το καλύτερο μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον, που καταπνίγει κάθε δημιουργική προσπάθεια. Με τα νέα μέτρα, η κυβέρνηση, αντί να μειώσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες, βάζει τα πιο παραγωγικά μέλη της κοινωνίας και τους δημιουργούς του πλούτου να πληρώσουν για την κρατική σπατάλη , τους αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο και τα Βατοπέδια. Και αυτή η πολιτική που θα στερήσει από τους Έλληνες και τα τελευταία κίνητρα να δημιουργήσουν και να πετύχουν , στην γλώσσα της κυβέρνησης , βαφτίζεται «κοινωνική δικαιοσύνη»…
[ Δημοσιεύτηκε στη "Metropolis Weekend" , 27-29 Νοεμβρίου 2009 ]
Ήταν τον περασμένο Απρίλιο όταν ο Υπουργός Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου , Άλιστερ Ντάρλινγκ, με μια κίνηση που θύμιζε το ένδοξο σοσιαλιστικό παρελθόν του κόμματός του, ανακοίνωσε πως η φορολογία στα εισοδήματα άνω των 150.000 λιρών θα αυξηθεί από το 40% στο 50%. Η απόφαση αυτή ήταν εξαιρετικά δημοφιλής τόσο στα ΜΜΕ όσο και στην κοινή γνώμη. Ακόμη και οι Συντηρητικοί του Ντεϊβιντ Κάμερον ανακοίνωσαν πως δεν πρόκειται να μειώσουν τη φορολογία τα προσεχή χρόνια, λόγω της άσχημης κατάστασης των δημόσιων οικονομικών. Για πολλούς αναλυτές , αυτή η απόφαση της κυβέρνησης Μπράουν σήμανε και το τέλος της «φιλελεύθερης εποχής» που άρχισε με τις μεταρρυθμίσεις της Θάτσερ τη δεκαετία του ’80 και οδήγησε στην ανάδειξη του Λονδίνου σε παγκόσμιο οικονομικό κέντρο. Από τον Απρίλιο του 2010, που θα ισχύσει η νέα φορολογία η Μ. Βρετανία θα έχει το μεγαλύτερο συντελεστή στα υψηλά εισοδήματα σε σχέση με όλους τους ανταγωνιστές της. Στην κομμουνιστική Κίνα, στη Γερμανία και στην Αυστραλία φτάνει το 45%, στην Ιταλία 43%, στην Ιρλανδία 41% , στη Γαλλία 40% και στις Η.Π.Α 35%.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα πράγματα συνήθως δεν εξελίσσονται σύμφωνα με τις φιλόδοξες ασκήσεις επί χάρτου των μαθητευόμενων μάγων , που τυχαίνει να μας κυβερνούν . Από τον Απρίλιο, δεν περνάει εβδομάδα που κάποια εταιρεία ή κάποιος εύπορος ιδιώτης να μην ανακοινώσει την απόφαση του ή τα σχέδια του να εγκαταλείψει τη Μ. Βρετανία λόγω της υψηλής φορολογίας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Daily Telegraph», hedge funds που διαχειρίζονται κεφάλαια ύψους 10 δισεκατομμυρίων λιρών μεταφέρθηκαν τον τελευταίο χρόνο στην Ελβετία ενώ σύμφωνα με πληροφορίες 48 άλλες παρόμοιες εταιρίες σκέφτονται να μεταφέρουν την έδρα τους. Η avant garde καλλιτέχνης Tracey Amin ανακοίνωσε τον προηγούμενο μήνα την απόφαση της να μετακομίσει στη Γαλλία επειδή οι φόροι στη Μ.Βρετανία είναι πολύ υψηλοί και «δεν υπάρχουν κίνητρα για να δουλέψεις σκληρά» . Ο , βραβευμένος με Όσκαρ, Βρετανός ηθοποιός Michael Caine απείλησε πως θα επιστρέψει στην Αμερική, προσθέτοντας με οργή : «Έχουμε 3.5 εκατομμύρια δικαιούχους επιδομάτων, και εγώ που είμαι 76 χρονών, δουλεύω από τις 6 το πρωί για να τους συντηρήσω . Ας στρωθούν όλοι στη δουλειά, , ώστε να εξοικονομήσουμε κάποια δισεκατομμύρια και να μπορέσουμε να μειώσουμε τους φόρους». Ο Guy Hands,πρόεδρος της εταιρίας Terra Firma, πούλησε το σπίτι του στο Λονδίνο και μετακινήθηκε στο φορολογικό παράδεισο της νήσου Guernsey ενώ ο πολυεκατομμυριούχος μαικήνας των τεχνών David Landau , επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, την Ιταλία. Ο Huge Osmond που έχει συγκεντρώσει περιουσία 350 εκατομμυρίων λιρών , από επιχειρήσεις όπως η Pizza Express ,δήλωσε πως «Οι πολίτες ερευνούν τις δυνατότητες να μετακινηθούν σε μέρη όπως το Μονακό, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να καταλάβει, ότι μπορούμε να λειτουργήσουμε και από άλλη έδρα .»
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως η τάση φυγής θα γίνει πιο έντονη, όσο πλησιάζει ο Απρίλιος του 2010, οπότε και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται οι νέοι φορολογικοί συντελεστές. Το παράδοξο είναι πως η βρετανική κυβέρνηση ευελπιστεί να συγκεντρώσει μόλις, 2,4 δισεκατομμύρια λίρες από το νέο μέτρο, ποσό που είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο έλλειμμα των 175 δισεκατομμυρίων λιρών! Aπό την άλλη , σύμφωνα με εκτιμήσεις, η αυξημένη φορολογία προβλέπεται πως θα διώξει από τη χώρα το λιγότερο 25.000 ανθρώπους, θα ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή και στο τέλος όχι μόνο δε θα φέρει, αλλά και θα στοιχίσει χρήματα στα δημόσια ταμεία.
Ο Δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, είναι από τους λίγους πολιτικούς που προτείνει την άμεση επαναφορά της φορολογίας στο 40% . Σε ένα άρθρο του στον « Daily Telegraph» που θα μπορούσε να γραφτεί και για την ελληνική πραγματικότητα, επισημαίνει πως η απόφαση της κυβέρνησης Μπράουν « δεν έχει καμιά σχέση με τις ανάγκες της οικονομίας. Είναι καθαρά πολιτική πράξη.» Ο Τζόνσον κατηγορεί την κυβέρνηση πως βάζει τα πιο παραγωγικά μέλη της κοινωνίας να πληρώσουν την κυβερνητική κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών. «Η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τις υψηλές μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου.», γράφει «Ο μέσος δημόσιος υπάλληλος κερδίζει σήμερα 74 λίρες περισσότερες την εβδομάδα, σε σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, με καλύτερη μάλιστα σύνταξη και πολλά επιδόματα» Και καταλήγει «Οι Εργατικοί θέλουν να παρουσιάσουν όσους αντιτίθενται στη νέα φορολογία σαν απερίσκεπτους υπερασπιστές των πλούσιων. Δεν είμαστε. Οι πραγματικά πλούσιοι θα προσλάβουν έναν πιο ικανό λογιστή ή θα μεταφερθούν στη Ζυρίχη. Αυτό που θέλουμε να προστατεύσουμε είναι το επιχειρηματικό πνεύμα που ήταν τόσο ζωτικό για την θεαματική ανάπτυξη της χώρας μας τα τελευταία 25 χρόνια, μια ανάπτυξη που βοήθησε εν τέλει όλα τα κοινωνικά στρώματα»
Η Ελλάδα βέβαια δεν έχει κάποιο οικονομικό θαύμα για να υπερασπιστεί . Όσο για το «επιχειρηματικό πνεύμα», αυτό είναι κλινικά νεκρό εδώ και πολλά χρόνια, χάρη στην πολιτική του μεγάλου και σπάταλου κράτους που ακολούθησαν όλοι οι πολιτικοί μας από την Μεταπολίτευση και μετά. Υπάρχουν όμως ακόμη κάποιοι Έλληνες που δουλεύουν σκληρά και προσπαθούν για το καλύτερο μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον, που καταπνίγει κάθε δημιουργική προσπάθεια. Με τα νέα μέτρα, η κυβέρνηση, αντί να μειώσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες, βάζει τα πιο παραγωγικά μέλη της κοινωνίας και τους δημιουργούς του πλούτου να πληρώσουν για την κρατική σπατάλη , τους αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο και τα Βατοπέδια. Και αυτή η πολιτική που θα στερήσει από τους Έλληνες και τα τελευταία κίνητρα να δημιουργήσουν και να πετύχουν , στην γλώσσα της κυβέρνησης , βαφτίζεται «κοινωνική δικαιοσύνη»…
[ Δημοσιεύτηκε στη "Metropolis Weekend" , 27-29 Νοεμβρίου 2009 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου