Αυτή την εβδομάδα το Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων της Χαλκίδας αθώωσε παμψηφεί τους μαθητές που πριν από τέσσερα χρόνια στην Αμάρυνθο της Εύβοιας κατηγορήθηκαν για το βιασμό μιας συμμαθήτριας τους από τη Βουλγαρία . Το δικαστήριο αποφάσισε ότι υπήρξε μεν σεξουαλική συνεύρεση αλλά τελέστηκε με τη συναίνεση της παθούσης. Αυτή την φορά η είδηση πέρασε στις πίσω σελίδες των εφημερίδων . Καμιά σχέση με την εκτενή κάλυψη που έδωσαν στο θέμα τα ΜΜΕ πριν από τέσσερα χρόνια όταν έγινε η καταγγελία της μαθήτριας . Ήταν τότε που η αριστερόστροφη «πολιτική ορθότητα» έδωσε τον τόνο τόσο στις αντιδράσεις των ΜΜΕ, όσο και στην στάση του πολιτικού κόσμου, ανεξαρτήτως κομματικής και ιδεολογικής τοποθέτησης. Βλέπετε, η κοπέλα είχε δύο χαρακτηριστικά που της έδιναν αυτόματα το ρόλο του θύματος, για τους εγχώριους προοδευτικούς : ήταν γυναίκα και ήταν μετανάστρια.
Οι εφημερίδες φιλοξένησαν βαρύγδουπα άρθρα, με εντυπωσιακούς τίτλους : «Η Ζούγκλα της Αμάρυνθου» , «Η Αμάρυνθος της ντροπής». Αριστεροί, κατά τ’ άλλα, δημοσιογράφοι επικαλέστηκαν τη , ναζιστικής εμπνεύσεως, «συλλογική ευθύνη» και κατηγόρησαν ολόκληρη την κοινωνία της Αμάρυνθου για ρατσισμό και σεξισμό . Ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της χώρας υιοθέτησε άκριτα την κυρίαρχη άποψη. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έστειλε στενό του συνεργάτη να συναντήσει τη νεαρή και τη μητέρα της για να τους εκφράσει τη συμπαράστασή του. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε πως «Χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή ανθρωπιά μια κοπέλα που βρέθηκε μακριά από την πατρίδα της για να κάνει την Ελλάδα δικιά της». Ο κ. Αλαβάνος έκανε λόγο για φαινόμενα ρατσισμού «που περνούν ορισμένες φορές τους πόρους της ελληνικής κοινωνίας». Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συναντήθηκε με τη μαθήτρια, ενώ ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στην Αθήνα της προσέφεραν υποτροφία.
Το σκηνικό είχε στηθεί, για μια χολυγουντιανή ιστορία με καλούς και κακούς : από τη μια μεριά, η αθώα και ανυπεράσπιστη μετανάστρια, από την άλλη οι φαλλοκράτες και ρατσιστές ντόπιοι . Και βέβαια υπήρχε το ιδανικό φόντο : η Αμάρυνθος της Εύβοιας, η αιώνια «οπισθοδρομική» και «καθυστερημένη» ελληνική επαρχία, όπου , σύμφωνα με την «προοδευτική» αφήγηση, πάντα πίσω από τις κλειστές πόρτες κρύβονται δυσλειτουργικές οικογένειες, βιασμοί και μπορεί και κανένας φόνος . Η Αριστερά που συνήθως κόπτεται για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, πρωταγωνίστησε σε αυτό το ιδιότυπο λαϊκό δικαστήριο και μάλιστα στο ρόλο του άτεγκτου εισαγγελέα. Το τεκμήριο της αθωότητας, αυτή η μεγάλη κατάκτηση του φιλελεύθερου νομικού μας πολιτισμού, δεν ίσχυε σε αυτή την περίπτωση. Οι μαθητές ήταν ένοχοι εκ των προτέρων . Η ετυμηγορία είχε βγει με βάση όχι τα γεγονότα αλλά τις πολιτικές προκαταλήψεις των «προοδευτικών» σαλονάτων ελίτ της Αθήνας .
Και τώρα που οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν παμψηφεί από το δικαστήριο ; Mην περιμένετε πως θα ζητήσει συγνώμη έστω και ένας από όλους αυτούς , που επιδείκνυαν ανέξοδα και ανεύθυνα τα «αντιρατσιστικά» τους διαπιστευτήρια στις πλάτες ανήλικων παιδιών και ενός ολόκληρου χωριού . Κανένας τους δεν συνειδητοποιεί πως με τη στάση αυτή, αποτελούν απλά το άλλο πρόσωπο του ρατσισμού , που υποτίθεται πως καταγγέλλουν , αφού και αυτοί κρίνουν ένα άτομο, όχι με βάση τις πράξεις του, αλλά με βάση τα χαρακτηριστικά του, το φύλο του , τη φυλή και την εθνικότητα του . Και είναι κρίμα γιατί έτσι δυσφημούν τον αγώνα για να δικαιωθούν τα πραγματικά θύματα της σεξουαλικής κακοποίησης και του ρατσισμού, που έχει ακόμη πολύ δρόμο σε αυτή τη χώρα.
Οι εφημερίδες φιλοξένησαν βαρύγδουπα άρθρα, με εντυπωσιακούς τίτλους : «Η Ζούγκλα της Αμάρυνθου» , «Η Αμάρυνθος της ντροπής». Αριστεροί, κατά τ’ άλλα, δημοσιογράφοι επικαλέστηκαν τη , ναζιστικής εμπνεύσεως, «συλλογική ευθύνη» και κατηγόρησαν ολόκληρη την κοινωνία της Αμάρυνθου για ρατσισμό και σεξισμό . Ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της χώρας υιοθέτησε άκριτα την κυρίαρχη άποψη. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έστειλε στενό του συνεργάτη να συναντήσει τη νεαρή και τη μητέρα της για να τους εκφράσει τη συμπαράστασή του. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε πως «Χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή ανθρωπιά μια κοπέλα που βρέθηκε μακριά από την πατρίδα της για να κάνει την Ελλάδα δικιά της». Ο κ. Αλαβάνος έκανε λόγο για φαινόμενα ρατσισμού «που περνούν ορισμένες φορές τους πόρους της ελληνικής κοινωνίας». Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συναντήθηκε με τη μαθήτρια, ενώ ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στην Αθήνα της προσέφεραν υποτροφία.
Το σκηνικό είχε στηθεί, για μια χολυγουντιανή ιστορία με καλούς και κακούς : από τη μια μεριά, η αθώα και ανυπεράσπιστη μετανάστρια, από την άλλη οι φαλλοκράτες και ρατσιστές ντόπιοι . Και βέβαια υπήρχε το ιδανικό φόντο : η Αμάρυνθος της Εύβοιας, η αιώνια «οπισθοδρομική» και «καθυστερημένη» ελληνική επαρχία, όπου , σύμφωνα με την «προοδευτική» αφήγηση, πάντα πίσω από τις κλειστές πόρτες κρύβονται δυσλειτουργικές οικογένειες, βιασμοί και μπορεί και κανένας φόνος . Η Αριστερά που συνήθως κόπτεται για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, πρωταγωνίστησε σε αυτό το ιδιότυπο λαϊκό δικαστήριο και μάλιστα στο ρόλο του άτεγκτου εισαγγελέα. Το τεκμήριο της αθωότητας, αυτή η μεγάλη κατάκτηση του φιλελεύθερου νομικού μας πολιτισμού, δεν ίσχυε σε αυτή την περίπτωση. Οι μαθητές ήταν ένοχοι εκ των προτέρων . Η ετυμηγορία είχε βγει με βάση όχι τα γεγονότα αλλά τις πολιτικές προκαταλήψεις των «προοδευτικών» σαλονάτων ελίτ της Αθήνας .
Και τώρα που οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν παμψηφεί από το δικαστήριο ; Mην περιμένετε πως θα ζητήσει συγνώμη έστω και ένας από όλους αυτούς , που επιδείκνυαν ανέξοδα και ανεύθυνα τα «αντιρατσιστικά» τους διαπιστευτήρια στις πλάτες ανήλικων παιδιών και ενός ολόκληρου χωριού . Κανένας τους δεν συνειδητοποιεί πως με τη στάση αυτή, αποτελούν απλά το άλλο πρόσωπο του ρατσισμού , που υποτίθεται πως καταγγέλλουν , αφού και αυτοί κρίνουν ένα άτομο, όχι με βάση τις πράξεις του, αλλά με βάση τα χαρακτηριστικά του, το φύλο του , τη φυλή και την εθνικότητα του . Και είναι κρίμα γιατί έτσι δυσφημούν τον αγώνα για να δικαιωθούν τα πραγματικά θύματα της σεξουαλικής κακοποίησης και του ρατσισμού, που έχει ακόμη πολύ δρόμο σε αυτή τη χώρα.
[ Δημοσιεύτηκε στη "Metropolis Weekend", 26-28 Μαρτίου 2010 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου